Column: FC Utrecht is zijn identiteit verloren
17-01-2021

Wat is er mis met mijn Utrecht? Waarom krijgen we het elftal niet aan de gang? Velen van ons zullen zich dat afvragen. Eén van de redenen is natuurlijk dat wij supporters er niet bij zijn, de ploeg mist ons ontzettend.
Dan kun je denken, ja maar daar hebben alle ploegen last van en dat klopt. Maar toch zit er verschil in, door de jaren heen is gebleken dat wij één van de weinige supportersschare zijn die onze ploeg over het dode moment kunnen heen tillen.
Op de tribunes zijn we kritisch maar niet denigrerend. Onze fluitconcerten en liedjes beginnen uit frustratie maar monden langzaam maar zeker toch uit in een orkaan van verbaal toelaatbaar geweld, een dreiging voor de tegenstander en een reddingsboei voor de soms kwakkelende eigen ploeg.
Dat zie je dan soms gebeuren, een actie die plotseling wel lukt, het publiek gaat erachter staan, het vuur komt weer in de ogen van iedereen en het spel is op de wagen.
Door de jaren heen hebben vele spelers en supporters zich hierover verbaasd en uiteraard veel plezier van gehad.
Tot grote frustratie soms van de allergrootste tegenstanders. Alleen bij Feijenoord kan het nog erger spoken, maar dat snap ik ook, geen punt. Wij waren er blij mee en onze club ook. Dat is niet meer. Het komt wel weer, maar nu even niet.
Een ander punt is de bezetting op het veld. Vanaf het allereerste begin in de jaren 70 was Utrecht vaak heer en meester op het vaak zo onderschatte middenveld.
Kwaliteit maar vooral passie en beleving voerden door de jaren heen de boventoon in de vele utrechtse elftallen, iedereen kan zijn eigen helden door de jaren heen daar wel bij invullen.
Alhoewel het verleidelijk is ga ik dat hier niet doen want dan vergeet ik zeker weten een aantal echte helden en dat wil ik niet. We hebben er zóveel gehad!
Maar het gras werd in de eerste plaats opgevreten op het middenveld, dat was onze kracht en dat is mijn punt.
Nu zijn we, dankzij de inzet van een fantastische supporter die zo mogelijk nog gekker op onze club is dan wij met zijn allen en die er daardoor ook een kapitaal in heeft ingestoken op een ander punt beland. Voor de verandering draaien we daardoor qua budget niet meer onderin mee maar zitten we ook daar in de subtop, prachtig toch?
Maar volgens mij is het nu juist daar misgegaan. We halen goede spelers, grotere namen dan voorheen en onze technische directeur speelt het slim, haalt de mensen voor weinig binnen en zoals het een goed koopman betaamt verkoopt hij soms de beter geworden spelers voor relatief hoge bedragen.
Echter, nu we wat hoger in de salarisboom zitten krijgen we spelers aangeboden die het over de wereld heel goed hebben gedaan maar de laatste tijd wat minder.
En doordat daar grote namen bijzaten is het DNA van mijn Utrecht, juist dat agressieve, op het randje spelende middenveld, uit het oog verloren.
Deze spelers hebben vaak al veel meegemaakt, zijn de baas in de kleedkamer, actief op de social media, want dat is voor de slimmeriken ook een lekker verdienmodel, maar ze hebben niet (meer) de drive en inzet waar ik nu juist zo warm voor liep.
Zij konden het met hun kwaliteit redden en kijken wat meewarig naar de noeste harde werkers die onze club altijd groot hebben gemaakt. Juist, op dat middenveld.. Dat is wat er bij mijn club is misgegaan!
Want als wij het middenveld niet hebben dan zijn we afhankelijk van slechts twee opties; incidentele individuele acties en vooral, van geluk.
En laten we dat nu het laatste jaar helemaal niet hebben.
De afgelaste Ajaxwedstrijd die voor ons op het goede moment zou komen, de gestolen bekerfinale, de discutabele europese plek op de ranglijst en nu dit weer, een elftal zonder hart. Hoe lossen we dit nu op?
Wel, door op zijn utrechts hard te werken. En dat begint, juist, op het middenveld. Het liefst met zijn vieren, dan heb je meer zekerheid.
Dan maar twee man voorin die wat harder moeten werken, geeft niks, dat ging onder Ten Hag ook aardig, toen wij er op de tribunes nog bij mochten zijn.
Mijn oproep aan trainer Hake is dan ook: René, herstel dat als de donder dat agressieve utrechtse middenveld, zonder aanzien des persoons, dan maar iets minder grote namen. Als wij er dan straks ook weer bij mogen zijn zul jìj eens zien wat er dan gebeurt. Tot die tijd zullen ze het zelf moeten doen!
Bron: supporter1 |
Geef je reactie
Reacties
Geef je reactie